Έφτιαξα κι εγώ κολιέ! Όμως δεν πήγα βόλτα στη θάλασσα...όχι ακόμα τουλάχιστον! Καλό σας βράδυ.

ΧΡΥΣΗ

Ένα κολιέ για το καλοκαίρι....που έρχεται!

 Γιατί το καλοκαίρι θέλει χρώμα, θέλει χαρά!

 Θέλει και την πορτοκαλί τη χάντρα, και την πράσινη και την κόικκινη θέλει και τις μεταλλικές να λάμπουν και βέβαια κι ένα λουλουδάκι το θέλει, δίχως άλλο!

Η φωτογράφηση έγινε στην παραλία, δίπλα στο κύμα και έτσι μου 'ρθε να κάνω και  μια βουτιά.....αλλά μετά μου 'φυγε......  δεν είχα μαγιό!                                                                                   ΑΓΓΕΛΙΚΗ

Καλημέρα!!! Σήμερα έχω μερικές ακόμα πόρτες για σας, από την πόλη της Κέρκυρας.

 Αυτή η πόρτα ένα θεματάκι το 'χει. Η απόσταση της απ' το σκαλοπάτι του καντουνιού είναι τουλάχιστον σαράντα πόντους! Φαντάζομαι ότι θα υπήρχε ένα ενδιάμεσο, βοηθητικό σκαλοπάτι το οποίο στην πορεία του χρόνου....χάθηκε λόγω αχρηστίας. Μου φάνηκε αστείο κι όμορφο....μία κρεμαστή πόρτα που έχει ακόμα το ρόπτρο της!

 Προσέξτε το μήνυμα για τον ταχυδρόμο.....δεν είναι όμορφο; Και πολύ κατατοπιστικό...''ΕΔΩ ΓΡΑΜΜΑΤΑ''!

 Και μία καταπληκτική κίτρινη πόρτα!! Δυστυχώς..... το αλουμίνιο δε βγαίνει σε τέτοιο χρώμα!!!

 Εδώ έχουμε το σετ, πόρτα- παράθυρο αλλά....

 ....την παράσταση κλέβει το παράθυρο με τις γλαστρούλες του!!!

ΑΓΓΕΛΙΚΗ

H κολοκύθα της Νατάσας....πρασίνισε απ' το κακό της! Βέβαια, πρασίνισε και ομόρφυνε και απέκτησε και πασχαλίτσες που πετούν πάνω της......τι άλλο να θέλει πια απ' τη ζωή της;

 Ε, ναι λοιπόν! Ήθελε κι ένα λουλούδι για να γίνει ΑΚΟΜΑ πιο όμορφη!

 Και στήθηκε, με νάζι στην άκρη, στο κάγκελο για να φωτογραφηθεί......

......σε όλο της το μεγαλείο!

Πήγα μια βόλτα στο σπίτι της Νατάσας και ''έκλεψα'' και δυο φωτογραφίες!

 Να σας γνωρίσω το κύριο κόκκορα που ήταν πάνω στο παγκάκι και λαλούσε αλλά μόλις αντιλήφθηκε την ξένη παρουσία, ενοχλήθηκε και κατέβηκε! Η δε κοτούλα είναι μία, απ' τις πολλές θαυμάστριές του!

Αυτή είναι μια γωνιά του κήπου της Νατάσας που, ειλικρινά, με μαγεύει! Δε μοιάζει με παραμύθι;

Eίπα, λόγω Πάσχα, να φτιάξω κάτι κόκκινο, αφού αυγά..... αποκλείεται! Τώρα θα αναρωτηθείτε ''καλά τίποτα....πιο πασχαλινό, δεν υπήρχε να φτιάξω και το μόνο που βρήκα ήταν...ένα κόκκινο βραχιόλι;;;;;;; Ε, τι να κάνω, αυτό μου ΄ρθε, να καταπιεστώ; Είμαι σίγουρη πως δε θα το θέλατε αυτό για μένα!

 Το ύφασμα που χρησιμοποίησα, δε το λες και καλοκαιρινό αλλά δεν είχα καταλληλότερο και ήθελα ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, κάτι κόκκινο! Το χρώμα,τουλάχιστον, το πέτυχα!           Αγγελική

 

Σας έχω πει ότι έχω ένα βίτσιο; Ε, ναι λοιπόν, ήρθε η ώρα να το μάθετε! Μ΄αρέσει να φωτογραφίζω πόρτες και παράθυρα! Είναι κάτι που κάνω πολλά χρόνια και με συγκινεί πάντα, το ίδιο πολύ. Με συγκινούν οι ιστορίες των ανθρώπων που έζησαν πίσω απ' αυτές τις πόρτες,με μυστικά που δε γνωρίζω. Φτιάχνω τις ζωές τους όπως θέλω εγώ, τους δίνω πρόσωπα και ιδιότητες που, ίσως να μην είχαν ποτέ. Τούτο το ''βίτσιο'', μού προέκυψε στη Κρήτη, σε μια βόλτα που έκανα, σ' ένα εγκαταλελειμμένο χωριό του Λασιθίου, στον αγαπημένο μου Αι Γιάννη. Δυστυχώς το φιλμ από κείνο το χωριό και τα υπέροχα σπίτια του, χάθηκε αλλά το βίτσιο μου, έκτοτε,ζει και βασιλεύει! Πριν λίγο καιρό, μια όμορφη Κυριακή πρωί, πήγα βόλτα στον Πέλεκα, ένα γραφικό, πανέμορφο χωριό της Κέρκυρας. Περπάτησα στα στενά δρομάκια του, πλακόστρωτα, με σκαλοπάτια που είχε ξεθωριάσει ο ασβέστης, με τενεκέδες μισοσκουριασμένους αλλά γεμάτους λουλούδια. Κι άρχισα πάλι να φωτογραφίζω.....

Στην αρχή, σκέφτηκα να γράψω δυο λόγια κάτω από κάθε φωτογραφία αλλά μετά, μετάνιωσα. Προτιμώ να σας αφήσω να φτιάξετε μόνες-οι σας τις ιστορίες που θέλετε εσείς, γι' αυτές τις πόρτες, τους ανθρώπους που έζησαν ή και ζουν ακόμα σ΄αυτά τα σπίτια, περπατούν σε τούτα τα δρομάκια που οι γάτες δεν ενοχλούνται απ' τους ξένους..                                                       ΑΓΓΕΛΙΚΗ