Έτσι ήταν η θήκη του μαξιλαριού, πριν αποφασίσω να την μεταποιήσω. Είχε κιτρινίσει απ' τον ήλιο, είχε βάψει και δεν καθάριζε, σε κάποια σημεία και, βέβαια είχε αρχίσει ν' ανοίγει το ύφασμα, να διαλύεται στα εξ ών συνετέθη. Η φθορά του χρόνου, βλέπετε, είναι σκληρή....ακόμα και στα μαξιλάρια! Πήρα και γω ένα κομμάτι ύφασμα που είχα, το έκοψα στο σχήμα του μαξιλαριού, δίνοντας και ένα εκατοστό ''αέρα'' για να το ρελιάσω( από ορολογία....σκίζω, μη μου πείτε!!!) Το έραψα με τα χεράκια μου με τη βελονιά φεστόνι και έγινε .....σα καινούριο! Το πίσω μέρος δεν το πείραξα καθόλου, δε χρειαζόταν. Έτσι το αγαπημένο μου μαξιλάρι, που το έχω είκοσι(!!!!) χρόνια ξανάνιωσε και θα ζήσει άλλο τόσο!

 Ωραίο δεν έγινε; Δεν είναι και τίποτα σπουδαίο αλλά εγώ ενθουσιάστηκα που δεν το πέταξα και μπορώ να το ξαναχρησιμοποιήσω!

ΑΓΓΕΛΙΚΗ